Φλέγομαι για σένα
σαν κομήτης
στο βυθό του ουρανού
μα εσύ κοιτάς αλλού
τους αφρούς του ωκεανού…

Είσαι μια χρυσή αχτίδα
στο μέτωπο μωρού που κλαίει,
μέσα στο πέλαγο σανίδα
για το ναυαγό που θέλει…

Φλέγομαι για σένα
μες στου ήλιου τις ανάσες
στην τροχιά της Αφροδίτης
στο ανέφελο κενό…
Πάνω από έρημους πετάω
συντροφιά στα καραβάνια
βεδουίνων μήπως κάποιος
ξέρει πούθε να κοιμάσαι
σε ποιαν όαση αρχαία;…

Φλέγομαι για σένα
στα καζάνια του Διαβόλου
που με άρπαξε μια νύχτα
που `χα μπει στο όνειρό σου…

Κει σου σιγοτραγουδούσα
μην ξυπνήσουν οι σκιές
προσπαθούσα να φιλήσω
με τους ήχους μου τα αυτιά σου
μήπως με αναγνωρίσεις
μες στις μνήμες τις παλιές…