Τα βράδια στα μπαράκια
γνωστούς και φιλαράκια
πάντα συναντώ
πνίγω τη μορφή σου
μέσα στα ποτήρια
σκαλίζω τα παγάκια
μα τρέμω και πονώ

Σκυμμένος στο τραπέζι
μεθώ με το άρωμά σου
που τόσο νοσταλγώ.
Νομίζω πως μια νύχτα
θα έρθεις στο τραπέζι
θα σκύψεις στο ποτήρι
να πέσεις στο ποτό
κι ευθύς θα σε ρουφήξω
να μπεις στα σωθικά μου
του κόσμου μου έρωτά μου
κι έτσι θα γιατρευτώ
μα ξέρω το μεθύσι συνέχεια ξεγελάει
τη δόλια τη ματιά μου
κρυώνει η καρδιά μου
και λειώνει στο ποτήρι
κι έπειτα στους δρόμους πάλι
θα κυνηγώ μια ανύπαρκτη σκιά
μιαν άφταστη σκιά...
κι έπειτα στους δρόμους πάλι
θα κυνηγώ
μια ανύπαρκτη σκιά...

κι έπειτα στους δρόμους πάλι
θα κυνηγώ
μια ανύπαρκτη σκιά
μιαν άφταστη σκιά
κι έπειτα στους δρόμους πάλι
θα κυνηγώ
μι’ ανύπαρκτη σκιά
την άφταστη σκιά μου...