Μη με αφήσεις σου `χα πει όμως εσύ
παντρεύτηκες το παγερό σκοτάδι
και ντύθηκες με λήθη κι αποχή
στα χέρια σου το φίδι
στα πόδια το σκυλί…

Λυπητερά χτυπούσαν οι καρδιές
όλων αυτών π’ αγάπησαν εσένα
μα τώρα πια χάθηκαν στη σιωπή
κι η ζωή σου τόσο δα βαρκούλα μαγική
αντί να ταξιδεύει στο άγνωστο ναυαγεί…

Μη με αφήσεις σου `χα πει όμως εσύ
κουρέλιασες το ύστατο όνειρό μου
και χάθηκες για πάντα ένα πρωί...

στα χέρια σου το φίδι
στα πόδια το σκυλί…

Λυπητερά ηχούσαν οι φωνές
όλων αυτών που ερωτεύτηκαν εσένα...
Παλιών επιταφίων μυρωδιές
ταγμένες να θρηνούν για τις χαρές
στα άδεια μπαούλα της ψυχής σου
τα κλεισμένα…

Μη με αφήσεις σου `χα πει όμως εσύ
παντρεύτηκες το παγερό σκοτάδι
και χάθηκες για πάντα ένα πρωί...

στα χέρια σου το φίδι
στα πόδια το σκυλί…