Σ ένα βαγόνι μια γυναίκα έξω από το τζάμι όλο κοιτάει
που πάει άραγε, κανείς δεν ρώτησε που πάει.

Κι ακολουθεί την γραφή της να βρει την ψυχή της
άραγε ρώτησε κανείς που πάει?

Ένα ταξίδι αναψυχής, δεν το αντέχει
το δάκρυ είναι πάντα εκεί τη μοναξιά δεν την κατέχει.

Μα, κάποιος λείπει
που είναι ολ’ άνθηστος κήπος
είναι το φως, της καρδιάς ο χτύπος.