Λόγια βαριά πικραμένα
μου `πανε πάλι για σένα
σε μονοπάτια τραβάς σκοτεινά
και δεν βαδίζεις καλά.

Δρόμο κακό πήρες πάλι
που σε κακό θα σε βγάλει
πρέπει τα νιάτα σου να λυπηθείς
έτσι που πας να χαθείς.

Είσαι παιδί και δεν έχεις μυαλό
και δε γνωρίζεις ποιο είν’ το καλό,
μα εγώ δε θέλω γιατί σ’ αγαπώ
δυστυχισμένη ποτέ να σε δω.

Σε έχει θαμπώσει το χρήμα
μα θα κερδίσει το κρίμα,
θα’ ρθει μια μέρα να κλάψεις πικρά
όταν σε βρει συμφορά.

Τότε βαριά πληγωμένη
κι απ’ όλους πια πληγωμένη
χωρίς συμπόνια κι αγάπη θα ζεις
κι εμένα θα θυμηθείς.

Είσαι παιδί και δεν έχεις μυαλό
και δε γνωρίζεις ποιο είν’ το καλό,
μα εγώ δε θέλω γιατί σ’ αγαπώ
δυστυχισμένη ποτέ να σε δω.