Ναζίμ,
είδα τους μικρούς πλανόδιους μουσικούς
στη Γέφυρα του Γαλατά ‒
μέσα στις θήκες των βιολιών τους
κρατούσαν μια δική σου λέξη
πέρα απ’ αυτές που τους επέτρεπαν,
κοιτούσαν τα σύννεφα, περίμεναν
να την πουν
(κάποτε ένα βιολί, Ναζίμ,
είναι σα μια γροθιά σφιγμένη
και μέσα στη γροθιά κλεισμένο ένα φτερό
έτοιμο να πετάξει).