Μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα τρελό,
ήταν όλη η ζωή σου, ήταν η ανάμνησή σου
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Χρωμάτιζες τους τοίχους, τις καρδιές μας,
σαν το ηλιοβασίλεμα στο Λευκοπύργο,
μια Κυριακή, ένα ξεφάντωμα τρελό.

Παράθυρο ανοιχτό, όλο τον κόσμο έβλεπα
μες στην καρδιά σου και τον κερνούσα
ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Ήταν όλη η ζωή σου, ήταν η ανάμνησή σου
το πανηγύρι στο χωριό, ένας ζεϊμπέκικος,
ένα στροβίλισμα στην πίστα.

Βάσταξε ο λεβέντικος χορός ένα ηλιόγερμα,
ένα ηλιοβασίλεμα στο Λευκοπύργο,
κι ύστερα... κι ύστερα ήρθε η Δευτέρα.