Φυλάξου γιατί παίρνει χρώμα η λαγούτα φύση
σα μεγαθήριο σ’ έχει η εξέγερση πλευρίσει
σιγή πετάει ένα πουλί βούκινο ένα βαπόρι
και τώρα ακούγονται σκυλιά και μισθοφόροι
ζυγώνουν έρχονται να σπείρουνε τον τρόμο!

Γη ταραγμένη από σκιρτήματα θανάτου
Κάμπος πλατύς που φαρμακώσαν τα νερά του
Γκριζαρισμένα από το θειάφι και το νέφτι
Μιας άστοργης βροχής κακού που `δες να πέφτει
Εδώ χαιρέκακα σταλμένη από το νόμο

Μ’ άλικο φίλτρο τραβηγμένα σε κοιτάνε
Πρόσωπα ασάλευτα καθώς μικρέ λαοπλάνε
Χάνεσαι μέσα στη θεόρατη νεφέλη
Και μια πομπή τα λάβαρά της υποστέλλει
Θωρώντας σε δεντρί φτενό για το λοτόμο

Θεέ της ανυπακοής σ’ άγνωστο δρόμο

Μ’ απανωτές εκρήξεις κατά μήκος της ασφάλτου
Πρόσταξε "Χίλια!" στο λευκόχρυσο πεντάλ του.