Ἀργὰ μιλοῦσες μπρὸς στὸν ἥλιο
καὶ τώρα εἶναι σκοτάδι
κι ἤσουν τῆς μοίρας μου τὸ ὑφάδι
σύ, που θα λέγαν Μπίλιω.

Πέντε στιγμές· καὶ τι ἔχει γίνει
γύρω στὴν οἰκουμένη;
Μια ἄγραφτη ἀγάπη ξεγραμμένη
κι ἕνα στεγνὸ λαγήνι

κι εἶναι σκοτάδι... Ποῦ εἶναι ὁ τόπος
κι ἡ γύμνια σου ὣς τὴ μέση,
θεέ μου, κι ἡ πιο ἀκριβὴ μου θέση
καὶ τῆς ψυχῆς σου ὁ τρόπος!