Aς είμαστε πιο σοβαροί, γλυκιά μου, μες
στην τόση αυτάρεσκη και χαρωπή εφηβεία.
Τώρα που ο έρωτας δεν έχει αντοχές,
μι’ αδιανόητη ας είμαστε εικασία.
Όπως εκείνο το δεντράκι ελιάς, αν θες,
στης πόλης την παρατεινόμενη αγωνία.