Το ξέρω το παιχνίδι
στείλε το μαύρο βλέμα
στης νύχτας το σανίδι
οι στρας ανα σαν κέρμα

Τα ξέρω τα κορίτσια
που φωνάζουν για χρόνια
και της ψυχής τα βίτσια
τους καίνε τα σεντόνια

Κορίτσια αμαζόνες
χωρίς ταμπού και ήθος
που ζουν χωρίς κανόνες
ανώνυμα στο πλήθος
κορίτσια του ονείρου
στο δρόμο και στ’ αμάξι
στις βούλες του απείρου
χωρίς φραγμό και τάξη

Το ξέρω αυτό το δρόμο
με τα θλιμμένα μάτια
που βγαίνουν σε έναν δρόμο
και γίνονται κομμάτια

Γυναίκες που μιλάνε
με της καρδιάς τους χτύπους
μα το πρωί ξυπνάνε
στο δάσος με τους λύκους

Κορίτσια αμαζόνες
χωρίς ταμπού και ήθος
που ζουν χωρίς κανόνες
ανώνυμα στο πλήθος
κορίτσια του ονείρου
στο δρόμο και στ’ αμάξι
στις βούλες του απείρου
χωρίς φραγμό και τάξη