Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23

Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /home/stixoi/public_html/sec.php:2) in /home/stixoi/public_html/gr/Lyrics/index.php on line 364
stixoi.info: Μυστικό
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129942 Τραγούδια, 269267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Μυστικό      
 
Στίχοι:  
Γιάννης Τσατσόπουλος
Μουσική:  
Γιώργος Καζαντζής


Να `μαι καλά στα χαμηλά
και δω στη γη να ξημερώνω
να ζω με τούτα τα ψηλά
να χάνομαι στο χρόνο.

Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο.

Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ’ αγγίζω
όσο το αποθώ.

Να λέω το πικρό γλυκό
να `χω δυο πόδια για να βγαίνω
καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τρένο.

Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
κι απ’ του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος.

Αχ, ζωή...αποθώ.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 96.6%  (6 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 28680
      Σχόλια: 2
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[2] Μπάρκο ψυχής
1999
[2] Του έρωτα και τ΄ ουρ...
2004
[3] Τα παιδιά της άλλης ...
2011
[4] Μωσαϊκό
2015
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Σοφία295 @ 31-01-2005
   longieth
12-11-2013 00:18
http://www.youtube.com/watch?v=1pzjYNeSXvg

Οι σωστοί στίχοι είναι εδώ:

Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ' αγγίζω
όσο το απωθώ

Να 'μαι καλά στα χαμηλά
και δω στη γη να ξημερώνω
να ζω με τούτα τα ψηλά
να χάνομαι στο χρόνο.

Να σέβομαι τη λογική
τα συναισθήματα να πνίγω
κρυφά να γίνομαι παιδί
να ξαναπαίζω λίγο.

Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ' αγγίζω
όσο το απωθώ

Να λέω το πικρό γλυκό
να 'χω δυο πόδια για να βγαίνω
καφέ να πίνω στο σταθμό
να μην πηδάω στο τρένο.

Να βάζω παρακεί το εγώ
μην αγαπήσω σαν κουρσάρος
κι απ' του ονείρου να λυγώ
το πουπουλένιο βάρος.

Αχ, ζωή κάτι μου κρύβεις
κάτι μαγικό που το ποθώ
πως περνάς και νιώθω να τ' αγγίζω
όσο το απωθώ
   geo
30-04-2009 02:44
Εντάξει, ίσως ζούσες ευκολότερα αλλά....
δεν θα'γραφες αριστουργήματα όπως αυτό (ή τα μεταξωτά...).


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο