Όσο αργείς να ξαναρθείς,
τόσο το βλέμμα μου καρφώνεται στο τζάμι,
τόσο το δάκρυ μου κυλάει σαν ποτάμι,
τόσο οι νύχτες όσο πάνε μεγαλώνουν,
τόσο οι φίλοι μου για σένα θα πληρώνουν.

Κι όμως, εσύ δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι,
δεν ξέρω αν με ξέχασες, δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι,
κι όμως, εσύ δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι,
μονάχα πια στα όνειρα κρυφά με επισκέπτεσαι.

Όσο αργείς να ξαναρθείς,
τόσο ο κόσμος τώρα πια δε με χωράει,
τόσο η ερημιά παντού με συναντάει,
τόσο τρελαίνομαι, χάνω τα λογικά μου,
τόσο πονάω που δε βλέπω πια μπροστά μου.

Κι όμως, εσύ δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι,
δεν ξέρω αν με ξέχασες, δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι,
κι όμως, εσύ δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι, δεν έρχεσαι,
μονάχα πια στα όνειρα κρυφά με επισκέπτεσαι.

Κι όμως, εσύ δεν έρχεσαι...