Μια μουσική γεννιέται στο μυαλό όταν δεν μιλώ
λέω να βρω να βάλω ένα στιχάκι σοβαρό
να το αφήσω στο γιαλό, τραγούδι χάρτινο
να το φωτίσει από ψηλά φεγγάρι αυγουστιάτικο.

Να παίξει με το κύμα σου να μπλέξει στα μαλλιά σου
στην άμμο σου να ξεβραστεί, τρέμουλο στη μιλιά σου
κάτω απ’ το φως των αστεριών να δει το πρωτοβρόχι
να σου σφραγίσει τη φωνή, μην ακουστεί το όχι.

Και μια νύχτα σκοτεινή χωρίς φεγγάρι
που τραγουδούν σειρήνες στο ακρογιάλι.

Απ’ την Τροία θα γυρνώ, δεμένος σε κατάρτι
ψάχνω χρόνια να σε βρω με ένα τραγούδι χάρτη
πυξίδα ένα στιχάκι.

Να παίξει με τα χιόνια σου να μπλέξει στα μαλλιά σου
το κόσμο ολόκληρο αυτό, να δει μες στην ματιά σου
μέσα στους δρόμους σαν παιδί να τρέξει να χτυπήσει
πάντα σε εσένα της πληγές θα φέρνει να φιλήσεις.

Και μια νύχτα σκοτεινή χωρίς φεγγάρι
που τραγουδούν σειρήνες στο ακρογιάλι.

Απ’ την Τροία θα γυρνώ, δεμένος σε κατάρτι
ψάχνω χρόνια να σε βρω με ένα τραγούδι χάρτη
πυξίδα ένα στιχάκι.