Παίρνω σύννεφα απ’ τα βουνά
τα αγγίζω τα κάνω χρυσά
και τα δίνω σε σένα, τα δίνω σε σένα χε χε.

Της Φρυγίας εγώ βασιλιάς
κήπους μ’ άνθη εξήνταφυλλιάς
έχω φτιάξει για σένα, έχω φτιάξει για σένα χε χε.

Ενός φτωχού αγρότη είμαι γιος
δεμένος στο άρμα του ο γόρδιος δεσμός
που για σένα θα λύσω, για σένα θα λύσω χε χε.

Γιατί στα μάτια σου βρήκα, τον κόσμο που είδα
τον κόσμο που είδα χε χε.
Απ’ το πιο ψηλό αστέρι, σου απλώνω το χέρι
σου απλώνω το χέρι χε χε.

Πηγής νερό και κρασί σου προσφέρω
τα μυστικά σου όλα θέλω να ξέρω
για να γίνω δικός σου, να γίνω δικός σου χε χε.

Μα το άγγιγμα μου κανείς δε θα αντέξει
είναι κατάρα του πόνου μου η τέρψη
γι’ αυτό φεύγω μακριά σου, φεύγω μακριά σου χε χε.

Κι όπως μαζεύω το χέρι απ’ το πιο ψηλό αστέρι
απ'το πιο ψηλό αστέρι χε χε.
Το κορμί σου τεντώνεις, τα χέρια απλώνεις
τα χέρια απλώνεις χε χε.

Με φιλάς στην παλάμη, γίνεσαι άγριο ποτάμι
γίνεσαι άγριο ποτάμι χε χε.
Την καρδιά σου μου δίνεις και τα μάγια όλα λύνεις
τα μάγια όλα λύνεις χε χε.