Ήρθα με βήμα κλονισμένο να σου πω
ότι δεν έπαψα να είμ’ ο άνθρωπός σου,
μετανιωμένος σού φωνάζω "σ’ αγαπώ"
και γονατίζω στο κατώφλι το δικό σου,
μετανιωμένος σού φωνάζω "σ’ αγαπώ"
και γονατίζω στο κατώφλι το δικό σου.

Κι αν περιστάσεις μάς χωρίσαν στη ζωή,
το έχω βάρος πάντα μέσα στην ψυχή μου,
έμαθα απ’ όλους πως δυστύχησες πολύ
και έχω τύψεις τώρα στη συνείδησή μου,
έμαθα απ’ όλους πως δυστύχησες πολύ
και έχω τύψεις τώρα στη συνείδησή μου.

Ήρθα και πάλι και την πόρτα σου χτυπώ,
οι συμφορές έχουν αλλάξει το μυαλό μου,
με παρασύρανε να σε απαρνηθώ
και παρα λίγο να σε πάρω στο λαιμό μου,
με παρασύρανε να σε απαρνηθώ
και παρα λίγο να σε πάρω στο λαιμό μου.