Κάποιο τραίνο πέρασε κι ήταν βιαστικό,
κρίμα που δεν πρόλαβα ούτε να σε δω,
χάθηκες, αγάπη μου, μέσα στους καπνούς
γέμισαν τα στήθια μου αναστεναγμούς.

Μ’ έχασες, αγάπη μου, σ’ έχασα κι εγώ,
μείναμε δυο αστέρια δίχως ουρανό,
έγινε η αγάπη μας μια βαθειά πληγή,
το πικρό μας δάκρυ, αστέρευτη πηγή.

Κάποιο τραίνο πέρασε κι ήταν βιαστικό,
κρίμα που δεν πρόλαβα ούτε να σε δω,
να `βλεπα τα μάτια σου μέσ’ στην ερημιά
να `χα μια ανάμνηση, μια παρηγοριά.

Μ’ έχασες, αγάπη μου, σ’ έχασα κι εγώ,
μείναμε δυο αστέρια δίχως ουρανό,
έγινε η αγάπη μας μια βαθειά πληγή,
το πικρό μας δάκρυ, αστέρευτη πηγή.