Τις άδειες Τρίτες θα σε ψάχνω
θα τριγυρίζω στις πλατείες
στο παραμύθι που θα φτιάχνω
με τις παλιές φωτογραφίες.
Τις άδειες Τρίτες θα γυρεύω
όλα αυτά που δε σου πήρα
ένα τσιγάρο θα παιδεύω
μα δε θα βρίσκω αναπτήρα.

Κι είναι ποτάμι που με πνίγει
αυτό που κρύβω τόσα χρόνια
η αγάπη μου δεν έχει φύγει
βρίσκεται κάτω απ’ τα σεντόνια.
Κι είναι ποτάμι που κυλάει
αν καταλήγει δε γνωρίζω
σαν σώμα μέρες κολυμπάει
κι ας είν’ δικό μου δεν τ’ ορίζω.

Τις άδειες Τρίτες κάθε μήνα
πόσα τραγούδια θα μιλάνε
πόσα τραγούδια από κείνα
που μες το αίμα μου κυλάνε.
Τις άδειες Τρίτες πριν να φύγουν
θα τις χορτάσω μοναχή μου
όλα τα βράδια καταλήγουν
στις άδειες Τρίτες της ερήμου.

Κι είναι ποτάμι που με πνίγει
αυτό που κρύβω τόσα χρόνια
η αγάπη μου δεν έχει φύγει
βρίσκεται κάτω απ’ τα σεντόνια.
Κι είναι ποτάμι που κυλάει
αν καταλήγει δε γνωρίζω
σαν σώμα μέρες κολυμπάει
κι ας είν’ δικό μου δεν τ’ ορίζω