Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πείνα της ζωής. Όταν μπιτίσει
ο βίος, έτσι πού `χει καταντήσει
μην τους κλαις ο καημός σου όσος και να `ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ζωντανοί θα ξαναπάνε
για ψώνια. Κι ο μπακάλης θα τους βρίσει
και των φτωχών το μάτι θα μαυρίσει
εις του κουφού την πόρτα ως θα χτυπάνε.

Τσιγάρο πουθενά κανείς δε θά `βρει
στην αγορά θα τρέχουνε τη μαύρη
για μια φανέλα, κάλτσες και μανδήλι.

Αν δεν μπορείς παρά να κλαις το δείλι
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν
θέλουν μα δε βολεί να κολατσήσουν.