Πιες στου Γιαλού τη σκοτεινή ταβέρνα το ρακί σου
ξεχνώντας την κακομοιριά την πείνα και τη φτώχεια.
Πιέτο μα θα σου πάρουνε φτωχέ και το βρακί σου
και θα ξεμπλέξεις άσχημα απ’ του κάπελα τα βρόχια.

Πιέτο η καρδιά σου αξένοιαστη τόσο πολύ να γίνει
ώστε κορόιδο να πιαστείς απ’ το μαυραγορίτη.
Κι αν έρθουν φίλοι κέρνα τους, μαζί σου ας πιουν κι εκείνοι
Μ’ αν έβγεις σώος και αβλαβής... να μου τρυπάς τη μύτη.