Άη Πέτρο! βγάλ’ το καντινάτσο,
τράβα την πόρτα στα καρούλια
κι άνοιχ’ τη διάπλατη να μπω.
Συγχωροχάρτια φέρνω μάτσο
για φαγωμένα μεροδούλια
κι ό,τι σημάδι μου θαμπό
το καθαρίσαν οι παπάδες
με λειτουργιές και με λαμπάδες.

Κι αν έκανα σα νέος τρέλες
κι αν παραγλέντησα με νιές,
(δεν είμαστε όλοι μας Χριστοί)
λογάριασε πόσες κοπέλες
που τσ’ είχα "μεταχειριστεί"
τις βόλεψα με προξενιές
κι έδωκα προίκα μετρητή
σ’ αυτές και στον προξενητή.

Έκανα κάμποσα καλά
στη ζήση μου την περασμένη
και τώρα πού’ ρθα εδώ ψηλά
με γέλιο καλωσόρισέ με
ψήσε καφέ και κέρασέ με,
κι αφού πια τίποτα δε μένει
Άη Πέτρο, βγάλ’ το καντινάτσο
στο πλάι του Χριστού να κάτσω.