Μπροστά στη μαύρη λεωφόρο
ουρλιάζουν φρένα και σειρήνες
το βλέμμα σου το κουρασμένο
ξαπλώνεις πάνω στις ρυτίδες.

Δεν είσαι πια ο γιος του Μάη
βαθύ τριαντάφυλλο στα χείλη
αυτή που αγάπησες σ'αρνήθει
ζεστή βροχή μες τον Απρίλη.

Τις νύχτες ματώνει η καρδιά
δεν έχει για σένα μονοπάτι
για σένα τώρα η μοναξιά
κλειστό παλάτι
στης νύχτας το πέτρινο σκοτάδι
το φως του ονείρου να αγκαλιάσεις..