Μόνο να στέκω απέναντί σου,
—εάν μπορώ να στέκω ορθός—
να θάβεται στην αρετή σου
νεκρός της σάρκας μου ο βυθός

κι όντας για με συ αιώνιος γρίφος,
σαν σβήνει ο ήλιος μακριά,
μες στο νιοξύπνητό σου στήθος
να πέφτει μόνο μου η σκιά!