Ωραίο να ζεις μέσα στην Άνοιξη
στο φως και των χρωμάτων τη σπατάλη
στων αρωμάτων τη χλιδή
στη λάμψη και τη φαντασμαγορία.

Ωραίο να ζεις σαν τα λουλούδια που αναβλύζουν
σαν τα πουλιά που ιχνηλατούν
σαν τα σκουλήκια που ζητούν τον προορισμό τους.

Ωραίο να ζεις ξαλαφρωμένος τ’ ουρανού το βάρος
ωραίο να ζεις απολησμονημένος
ωραίο να ζεις τρυγώντας γήινες ώρες
ωραίο να ζεις αντίπερα των άστρων.

Ωραίο να ζεις πλησιάζοντας τις βρύσες
ωραίο να ζεις ακούγοντας τις φλέβες
ωραίο να ζεις με το ένα μόνο πρόσωπό σου
ξεχνώντας το άλλος το δικό του κόσμο.

Ωραίο να ξέρεις κι όμως να σωπαίνεις.

Ν’ απλώνεις ρίζες κι όμως να βυθίζεσαι.