Μην ακούς αυτούς που λέν’ στα έργα τόσα παραμύθια,
σινεμά είναι κι η ζωή και τα έργα πάντα ίδια,
μην φοβάσαι για ό,τι λέν’ οι ηθοποιοί που βλέπεις,
οι φτιαγμένες οι σκηνές να σοκάρουν μα ν’ αντέχεις.

Δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα,
δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα.

Μην το παίρνεις σοβαρά αν το έργο σε τρομάζει,
είναι με ηθοποιούς όσο κι αν αλήθεια μοιάζει,
σ’ αγωνία αν σε κρατά κι αν σε κάνει να υποφέρεις,
έχουν τέλος όλα αυτά και καλύτερα να ξέρεις.

Δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα,
δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα.

Μην ταράζεσαι αν θα δεις γύρω τόσους σκοτωμένους,
σκοτωνόμαστε κι εμείς μα δεν βλέπω ταραγμένους.

Δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα,
δε θα `ναι για πάντα, δε θα `ναι για πάντα. ( χ8 )