Φεύγουν στο φως τής αυγής
ας ήταν να μην τους δει κανείς
και μένει μόνο, δυστυχώς, στεναγμός,
έρχονται το δειλινό,
έχασε κάποιος τον γυρισμό,
το φως τού στέλνει, ευτυχώς, ο ουρανός.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει φωτιά για καλό,
δυστυχώς,
κι ευτυχώς που υπάρχει νερό,
δώσ’ μου, κόσμε, να πιω.

Φεύγουν, ποιος ξέρει για πού,
ένα αντίο κι ο νους τρέχει αλλού,
αδειάζει όλος ο σταθμός, δυστυχώς,
έρχονται πίσω ξανά,
μα αυτός που έφυγε δε γυρνά,
τα σβήνει όλα, ευτυχώς, ο καιρός.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει φωτιά για καλό,
δυστυχώς,
κι ευτυχώς που υπάρχει νερό,
δώσ’ μου, κόσμε, να πιω.