Θα `χω να θυμάμαι τα ψυχρά σου μάτια
και σε διπλοβάρδια, πίκρα κι ερημιά.

Πέταξες τον έρωτά μας όπως ένα κέρμα,
κράτησσες για λίγο μόνο, όσο ένα ψέμα,
πώς να ξεχάσω στιγμές που πονούν, δεν μπορώ,
πώς την περνούσα να μην θυμηθώ.

Θα `χω να θυμάμαι τα ψυχρά σου μάτια
και σε διπλοβάρδια, πίκρα κι ερημιά,
θα `χω να θυμάμαι τόσα ψέματά σου
κι απ’ τα όνειρά σου, κάποια, δανεικά.

Τίποτα δεν έχει μείνει από τη ζωή μας,
μ’ έκανες, εγώ να νιώθω ξένος μεταξύ μας,
πώς να ξεχάσω στιγμές που πονούν, δεν μπορώ,
πώς την περνούσα να μην θυμηθώ.

Θα `χω να θυμάμαι τα ψυχρά σου μάτια
και σε διπλοβάρδια, πίκρα κι ερημιά,
θα `χω να θυμάμαι τόσα ψέματά σου
κι απ’ τα όνειρά σου, κάποια, δανεικά.