Δίχως νύφη έγινε γάμος,
δίχως νύφη είμαι γαμπρός,
της καρδούλας μου το βάρος,
πόνος κι αναστεναγμός,
πόνος κι αναστεναγμός.

Σε ζητάω μα δε σε βρίσκω
κι όλο σ’ ονειρεύομαι
και σ’ αυτό μου το ταξίδι
μόνος σε παντρεύομαι.

Δίχως νύφη έγινε γάμος,
δίχως νύφη είμαι γαμπρός,
της καρδούλας μου το βάρος,
πόνος κι αναστεναγμός,
πόνος κι αναστεναγμός.

Αχ, και να `ταν να μπορούσα
να τής πω το σ’ αγαπώ,
στα χειλάκια της να σβήσω,
στο φιλί της να καώ.

Λησμονιά δε θα γνωρίσω
ούτε αγάπη αληθινή
και στην τρέλα αυτή θα ζήσω
μέχρι να `ρθει το πρωί.

Δίχως νύφη έγινε γάμος,
δίχως νύφη είμαι γαμπρός,
της καρδούλας μου το βάρος,
πόνος κι αναστεναγμός,
πόνος κι αναστεναγμός.

Αχ, και να `ταν να μπορούσα
να τής πω το σ’ αγαπώ,
στα χειλάκια της να σβήσω,
στο φιλί της να καώ.