Παληάτσε, γιατί δε φοράς τα καλά σου,
ρωτούν συνεχώς τα παιδιά,
γιατί έχεις τα δυο μάγουλά σου
βαμμένα με ροζ μπογιά.

Παληάτσε, γιατί τα φοράς τα κουρέλια,
απόκριση δώσε και πες,
γιατί τα παιδιά βάζουν τα γέλια
όταν σε βλέπουν να κλαις.

Και στο πέτο το πράσινο,
σαν το παράσημο,
το δάκρυ τ’ άσημο λαμποκοπά.

Παληάτσε, γιατί σαν γελάς οι άλλοι κλαίνε,
ρωτάω να μάθω γιατί
κι ενώ τραγουδάς, ξάφνου σού λένε
τι τραγωδία κι αυτή.

Παληάτσε, γιατί σαν γελάω οι άλλοι κλαίνε,
ρωτάω να μάθω γιατί
κι ενώ τραγουδάω, ξάφνου μού λένε
τι τραγωδία κι αυτή.

Και στο πέτο το πράσινο,
σαν το παράσημο,
το δάκρυ τ’ άσημο λαμποκοπά.