Η ώρα τού "αντίο" πλησιάζει
κι αναρωτιέμαι, ήταν τόσο απλό;
μα το αύριο, κατά βάθος, ξέρω, μάς τρομάζει,
γιατί ίσως να `ναι λάθος κι αν μιλήσει μάς ταιριάζει.

Παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
κάτι να κάνουμε για `μάς να μη χαθούμε,
παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
χαμένους όρκους και φιλιά να ξαναβρούμε.

Αν βγάλουμε το πείσμα απ’ τη μέση
κι αν οι καρδιές μιλήσουν τελικά,
η αγάπη θα ξανάβρει την παλιά της θέση,
άκου με, απ’ τους δυο κανένας μόνος του δε θα αντέξει.

Παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
κάτι να κάνουμε για `μάς να μη χαθούμε,
παραμονές τής μοναξιάς ας το σκεφτούμε,
χαμένους όρκους και φιλιά να ξαναβρούμε.