Πήρα το δρόμο μου κι εγώ,
όπως και τόσοι άλλοι,
δε μ’ έβγαλε όμως πουθενά
και ήρθα πίσω πάλι.

Οι φίλοι μ’ είπανε τρελό,
γι’ αυτούς ήταν μια λύση
και το κορίτσι μου κι αυτό
μ’ έχει αντικαταστήσει.

Πέρασε κι αυτός ο χρόνος
και με γέρασε στα όνειρά μου,
πέρασε κι έμεινα μόνος
και με κέρασε τα δάκρυά μου.

Τραγούδι τρύπιο τού Διονύση
και κάποιος στίχος τού Καβάφη,
μα ούτε κι αυτό δεν ήταν λύση
και πήγε η ζωή μου στράφι.

Ξεκούρδιστη η κιθάρα μου
και φάλτσα τραγουδάω,
γιατί τις δύσκολες στιγμές
ακόμα τις περνάω.

Πέρασε κι αυτός ο χρόνος
και με γέρασε στα όνειρά μου,
πέρασε κι έμεινα μόνος
και με κέρασε τα δάκρυά μου.