Σαν λεοπάρδαλη τη νύχτα μού ορμάς,
τα νύχια σου μού δείχνεις και θέλεις να με φας,
το διαμέρισμα μαζί σου φαίνεται κλουβί
κι εγώ στα δόντια σου ανίσχυρη τροφή.

Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι τής ζούγκλας μακιγιάζ,
όρθια στέκεσαι προκλητικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μού ορμάς.

Δώρα μού κάνεις πάντα ακριβά,
μα την αγάπη δε μετρώ με τα λεφτά,
θέλω, μωρό μου, να μ’ αγαπάς απλά
και να με τρως σιγά - σιγά.

Κότσο δένεις πίσω τα μαλλιά,
βάφεσαι τής ζούγκλας μακιγιάζ
όρθια στέκεσαι προκλητικιά με τη νυχτικιά,
βγάζεις μια κραυγή και μού ορμάς.