Μιλώ γι’ αυτά που δε θα `ρθουν
και η ζωή μαντεύει,
τα όνειρα που δεν κρατούν
κι η μέρα τα ξοδεύει.

Στον κόσμο περισσεύω
τα χνάρια σου γυρεύω
στης λησμονιάς τα μάκρη.
Καρδιά μου μην φοβάσαι
μονάχα να θυμάσαι
στου στεναγμού την άκρη.

Μια βόλτα βγάζω το κορμί
το σπίτι δεν τ’ αντέχει,
να φύγει ψάχνει αφορμή
τόπο χαράς δεν έχει.

Στον κόσμο περισσεύω
τα χνάρια σου γυρεύω
στης λησμονιάς τα μάκρη.
Καρδιά μου μην φοβάσαι
μονάχα να θυμάσαι
στου στεναγμού την άκρη.