Σφουγγάρι τραβώντας στην πίσω ζωή μου
και μ’ ένα ταξίδι βαθειά στην ψυχή μου
στους έρημους δρόμους σαν σκιά θα γλιστρήσω
και σαν το δραπέτη τα ίχνη θα σβήσω.

Μια χούφτα υποσχέσεις και όνειρα τρύπια
αυτά είναι που πίσω θ’ αφήνω
το τραίνο στις ράγες σινιάλο θα γνέφει
πως είναι καιρός να του δίνω.

Αγάπες και όρκους παλιούς θα προδίνω
μα στη Σαλονίκη το μάτι θα κλείνω
κι αν μέσα σε κάποιο βαγόνι το σκάω
ζητιάνος κι επαίτης σ’ αυτή θα γυρνάω.

Μια χούφτα υποσχέσεις και όνειρα τρύπια
αυτά είναι που πίσω θ’ αφήνω
το τραίνο στις ράγες σινιάλο θα γνέφει
πως είναι καιρός να του δίνω.