Ρούχα μαζεύεις με δυο δάκρυα στα μάτια
πεντ’ έξι πράγματα σ’ ένα κουτί παλιό,
δύσκολα πέρασες τα τελευταία βράδια
κάτω στο πάτωμα κοιμόσουν μη σε δω.

Έβγαλες μέσα απ’ την ψυχή σου απωθημένα
έχεις καιρό που κάτι θέλεις να μου πεις,
μα το κλειδί μόλις το έβαζα στην πόρτα
πάντα κρυβόσουν στα μάτια μη με δεις.

Ξένοι μες στο ίδιο σπίτι σε παράλληλο οδό
θύμισε μου τι μας λείπει που χαθήκαμε κι οι δυο.
Δεν μπορεί κάτι μας φταίει, λες να φταίω μόνο εγώ
πες μου το πρωί που θα `ρθω που να πω το σ’ αγαπώ.

Κάτι πράγματα στην άκρη ξεχασμένα
όταν φύγω να τ’ ανοίξεις να τα δεις,
κρύβουνε μέσα τη ζωή μου, τη ζωή σου
μια συγγνώμη, λίγη αγάπη θα τη βρεις.

Έβγαλες μέσα απ’ την ψυχή σου απωθημένα
έχεις καιρό που κάτι θέλεις να μου πεις,
μα το κλειδί μόλις έβαζα στην πόρτα
πάντα κρυβόσουν στα μάτια μη με δεις.

Ξένοι μες στο ίδιο σπίτι σε παράλληλο οδό
θύμισε μου τι μας λείπει που χαθήκαμε κι οι δυο.
Δεν μπορεί κάτι μας φταίει, λες να φταίω μόνο εγώ
πες μου το πρωί που θα `ρθω που να πω το σ’ αγαπώ.