Πώς να το παίξεις ποιητής
σ’ αυτά τα χρόνια της ντροπής,
που παραδίδεις στο Θεό τον έλεγχό σου,
που, αφού ξέρεις τι ζητάς,
σαν τον ηλίθιο τραγουδάς,
πώς να ντυθείς και πώς να βάλεις το κραγιόν σου.

Κι επαναστατώ κι επαναστατώ,
μ’ όλα τα media που μ’ έχουν αδράξει
και μ’ έχουν κάνει σαν χαζός να τραγουδώ,
πως φταίει ο έρωτας, λες κι όλα τ’ άλλα είναι εντάξει,
επαναστατώ, επαναστατώ.

Τηλεπαιχνίδια ένα σωρό,
κουτί - κουρτίνα για να βρω
σε ποιο αριθμό πίσω κρύβεται τ’ αμάξι,
στης τύχης τον τροχό, προχθές,
μου `πεσε η λέξη «ενοχές»,
αλλά τη λέξη από χρόνια έχω ξεγράψει.

Κι επαναστατώ κι επαναστατώ,
μ’ όλα τα media που μ’ έχουν αδράξει
και μ’ έχουν κάνει σαν χαζός να τραγουδώ,
πως φταίει ο έρωτας, λες κι όλα τ’ άλλα είναι εντάξει,
επαναστατώ, επαναστατώ.