Άν μ’ αγαπάς μη μου ζητάς
το παραμύθι μου ν’ αφήσω,
αυτό μας έφερε ως εδώ,
ένωσε γη και ουρανό.

Άν μ’ αγαπάς, τότε θα μπεις
στο όνειρο και θα μου φέρεις
νερό της μαγικής πηγής,
αρχαίο βάλσαμο πληγής.

Δε σου το παίζω ακροβάτης
και της καρδιάς σου ο ληστής,
εσύ μου δίνεις τα κλειδιά της,
εσύ μου ζήτησες να `ρθείς.

Άν μ’ αγαπάς μη μου ζητάς
κι άσε όλα τ’ άλλα να προκύψουν,
ο έρωτας, γλυκό πιοτό
που από το στόμα σου θα πιω.

Δε σου το παίζω ακροβάτης
και της καρδιάς σου ο ληστής,
εσύ μου δίνεις τα κλειδιά της,
εσύ μου ζήτησες να `ρθείς.