Έρημη πόλη
σαν μιαν ομίχλη μαγική να την τυλίγει.
Γρυλίζουν όλοι
κι αόρατη η φυλακή, ποιος να ξεφύγει;

Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εδώ κανένας πια δεν ζει.
Της φυλακής μας τα κλειδιά
τα βρήκα μέσα στην καρδιά.

Θλιμμένα μάτια
μες στη σιωπή τής ανοχής το πρόγραμμά τους.
Ζωές κομμάτια
και είναι τέλος εποχής και όραμά τους.

Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εδώ κανένας πια δεν ζει.
Και πριν να φέξει η αυγή
έλα μικρό μου κι όπου βγει.

Σα ραβδοσκόπος
γυρεύω φλέβα στην καρδιά, χτυπώ τα βράχια.
Μαυρίζει ο τόπος
φλόγες τ’ ανέμου συνοδειά και με τα στάχυα.

Πάμε, πάμε να φύγουμε μαζί
εκεί που η αγάπη ζει.
Λόγια του φόβου μην ακούς
θα βρούμε κόσμους μαγικούς.