Όταν δεις τον ουρανό να γέρνει
μέσ’ στην αγκαλιά της γης,
στο φιλί που παίρνει θα με βρεις
κι αν τη βροχή αντέχεις,
που το τζάμι σού χτυπά να βγεις,
μέσ’ στη χούφτα μ’ έχεις να με βρεις.

Κι αν μπορείς, αν μπορείς, πιο αργά, πιο νωρίς,
ψάξε στην καρδιά σου να με βρεις.

Κι αν πέφτουν απαλά στο χώμα,
χίλιες στάλες της αυγής,
θα `μαι μια ακόμα να με βρεις,
όταν ο ήλιος δύσει
και στην θάλασσα γυμνό τον δεις,
το κύμα θα μ’ αφήσει να με βρεις.

Κι αν μπορείς, αν μπορείς, πιο αργά, πιο νωρίς,
ψάξε πιο βαθειά σου να με βρεις.

Όταν το φεγγάρι πάλι φεύγει
κι είναι ο ύπνος σου βαρύς,
θα `μαι εγώ στη στέγη να με βρεις
κι αν ο βοριάς σηκώνει με μανία
τα στοιχειά της γης,
κάτω από τη σκόνη θα με βρεις.

Κι αν μπορείς, αν μπορείς, πιο αργά, πιο νωρίς,
ψάξε στην καρδιά σου να με βρεις
κι αν μπορείς, αν μπορείς, πιο αργά, πιο νωρίς,
ψάξε πιο βαθειά σου να με βρεις.