Γεμάτο το λιμάνι του Πειραιά από μεγάλα άσπρα καράβια
σαν κι αυτό που μνημονεύω στο τελευταίο ποίημά μου
στα «Εκτοπλάσματα».
—Ναι, όλα τα έξοδά μου πληρωμένα –γελάω–
και για όποιον τόπο κι αν πάω πληρωμένα— –γελάω–
Να πάω και να χαθώ μια για πάντα, κόκκινε σκυλοκέφαλε καπετάνιε

να χαθώ μια για πάντα.