Τώρα, που φυσούν βοριάδες
και το κύμα είναι ψηλό,
αχ! Ας είμαστε ψαράδες
μέρα νύκτα στο γιαλό!

Τ’ άσπρο κύμα να μας λούζει,
σκάζοντας στην κουπαστή,
τ’ αγριοβόρι να μας τσούζει,
κι όμως να είμαστε ζεστοί.

Να μας χαιρετούν οι γλάροι
με ζηλιάρικη κραξιά,
να μη φεύγει ουτ’ ένα ψάρι
απ’ την κάθε μας ριξιά.

Όταν ράβωμε τα δίκτυα
σ’ ακρογιάλι αμμουδερό,
να περνούν τα ημερονύκτια
με τραγούδια και χορό.

Κι όταν μας κρατούν οι μπόρες
μες στις λιμανοφωλιές,
να περνούμε λίγες ώρες
στις πτωχές μας φαμελιές.