Για να `σαι πάντοτε αθώα κι αγνή

για ν’ αρνηθείς την καταγωγή σου
από νύχτες και δάκρυα

για να φυλάξεις την άνοιξη
που γιορτάζουν τα χείλη σου

έλα να δεις τον ουρανό
που όλο γυαλίζει τα έπιπλα του

έλα να μάθεις
του νερού την καλωσύνη

το άσπιλο φως
που θα χαρεί
σκορπίζοντας μικρούς καθρέφτες
μες στα μαλλιά σου.

Όταν οι καπνοδόχες
εξομολογούνται
τα μυστικά τους

και τα ρολόγια βάφουν
με νοσταλγία
τους θαλάμους
έλα να κλέψουμε κρυφά
των ρόδων την αναπνοή

προτού στις κρύες αυλές
ανάψουνε τα φαναράκια τους
οι παιδικές φωνές

έλα μαζί μου ν’ αγκαλιάσουμε
τη γαλανή ορτανσία

πίσω απ’ τις διάφανες
κουρτίνες των φιλιών μας.