Κρύβετ’ η μέλισσα η ξανθή με την ανεμοζάλη
στον κόρφο του τριαντάφυλλου, στου κρίνου την αγκάλη.
Εκεί δε φθάνει χειμωνιά, εκεί βοριάς δε φθάνει,
και το φτωχό πετούμενο που ξέφυγε, Ρωξάνη,

του Χάρου το κυνήγημα, τον τρόμο, την πικράδα,
ευρίσκει εκεί παρηγοριά κι ανέλπιστη γλυκάδα...
Χαρά σ’ εκείνο το πουλί, που το χτυπούν οι ανέμοι,
που παραδέρνει ξέσκεπο, που στο κλαρί του τρέμει
όταν τη νύχτα ολόμαυρα πετούν τα νέφη εμπρός του

κι ανάφτει μ’ αστραπόβροντα ο έρμος ουρανός του.
Χαρά σ’ εκείνο το πουλί, αν στο φτερούγισμά του
εύρ’ ένα ρόδο σαν εσέ, χίλιες φορές χαρά του!....