|
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Αμελοποίητα
Τα μαύρα κρέπια ως τα μαλλιά μου
της νύχτας έχουνε σιμώσει
κι είμαι μονάχος η σκιά μου
κάπου απ’ το φόβο έχει τρυπώσει.
Σαν κλεφτοφάναρο απ’ τα βάθια
θαμπά η σελήνη ξάφνου ανάφτει
και μοναχά άστρα είναι τα μάτια
μιας μαύρης γάτας πά’ στο φράχτη.
Κι ενώ η ιδέα του θανάτου
κόβει το νου μου σαν λουλούδι,
σιμώνω σ’ ένα τζάμι κάτου
κι ακούω γλυκύτατο τραγούδι...
Τα μάτια κλείω, δεν ανασαίνω
κι είμαι δεμένος `πό παντού
και λίγο λίγο αργοπεθαίνω
το θάνατο του ποιητού!
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 390 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|