Η ελπίδα με βρήκε αχθοφόρο
σε λιμάνι υποσχέσεων.
Πρότεινε αποκέντρωση
στις πολυπληθείς ταραχές μου.
Κι αφού δε μου συγχώρεσε
ούτε το τραγικό της άγνοιας
ούτε τη γνώση του τραγικού
με βάζει λαθρεπιβάτη στο όνειρο
και μου επιτρέπει να φύγω.
Μ’ ανακάλυψε στην πορεία
λοστρόμος καημός
που έπλενε σκάλες
ξεπληρώνοντας χρέη
στον εφοπλιστή μισεμό σου
και με πετάει στη θάλασσα.
Με πιάνει στα δίχτυα του
συγκρατημός ψαράς και με σώζει.
"Έτσι είναι το όνειρο", μου `πε.
"Οργώνεις μια θάλασσα
και πνίγεσαι σε μια κουταλιά δάκρυα".