Μουσελίνα τέζα
σ’ ορθοβύζι ντούρο
προσωπάκι σκούρο
λάγνα χαβανέζα!

Κορακοφρυδάτη,
μυγδαλοματούσα,
μελισσοχνουδάτη.
Ε, και να πατούσα

τ’ ατσαλένιο νύχι,
δόντι σιδερό,
στο κουστό σου σνίχι
το μαυριδερό.

Όπως στη λαγκάδα
την ερημική
τίγρη τη ζαρκάδα
την καταξεσκεί

κι άγρι’ αντιβογκά
γύρω στα λογκά
η χαρά του ενού
Χάρος τ’ αλλουνού.