Δεν είμαι αυτός που βλέπεις
είναι το φάντασμά μου
που απ’ τα βάσανά μου
φευγάτο ξεκολλά.

Κιτρινοφυλλιασμένη
σα βλέπεις τη θωριά του
και μέσα στη ματιά του
νεκρόφλογο κυλά,
μη φεύγεις! Και αν έχω

και ζωντανός ακόμα
σκελεθρωμένο στόμα
γης και κεριού ευωδιά,
στα δάχτυλα δρεπάνι
δεν μου έχει βάλ’ η Μοίρα

διε με! κρατώ μια λύρα
τη νύχτια μου καρδιά!