Το τρεχούμενο νερό
όπου λάχει και το βρω
θα σταθώ να το χαρώ!

Τρέχει εκείνο, τρέχω κι εγώ.
Στον αφρό του το γοργό
τα όνειρά μου κυνηγώ...

Πότισε κι ένα πουλί
που μια νύχτα σιωπηλή
ετρελάθη να λαλεί...

Προτού φύγει μου μιλεί
για την άδοξη εκβολή
που το χρέος του εξοφλεί

και με τρόπο ταπεινό,
ένα κάποιο δειλινό,
χάνεται στον ωκεανό!...

Τι λειτούργημα ιερό
το τρεχούμενο νερό!
Και τρελό και σοβαρό,

με λαχτάρα, με στοργή,
πότε πράο, πότε με οργή,
όπου πάει θαυματουργεί!