Επέρασαν οι εκλογές κι εδώ στην Κρήτη
με ψυχραιμίαν όλως ασυνήθη.
Ούτε καυγάς δεν άναψε ούτε μύτη ελύθη.
Οίμοι! τα ελληνοπρεπή χαθήκαν ήθη.
Υπόκρουσις καμία μπιστολιάς
ούτε κανένας σμπάρος δυναμίτη!
Της ελιάς
ενδιαφέρει πιότερο η τιμή
ακόμα κι από την κατανομή την τρίτη.

Στις "Λίμνες" μόνο με ύπουλη "χωσία"
εσκότωσαν καμπόσους –δυο ή τρεις–
(ενός του φάγαν το καρύδι με το στόμα) .
Ήταν η απαραίτητη θυσία
στις εκλογές, στις κάλπες και στο κόμμα. Κι η πατρίς
δαπάνη θα τους θάψει δημοσία.

Μα ούτε κι αποκριάτικοι χοροί
δε γίνονται. Ο κόσμος περιορίζεται
γιατί παράς δεν αφθονεί... στας τσέπας.
Κι αν συγυρίζεται
-ως λέγουν- κάποια βίλα της Χαλέπας
οι χαλεποί τον δίδαξαν καιροί `ν’ αδιαφορεί.

Κι ο χαλεπός ο Γέρων προτιμά
ως φαίνεται, κατά το μάλλον και το ήττον,
των Παρισίων την απόκρια να τιμά.
Και `γω το συλλογιέμαι όλος φρίττων
"Βρε! τέτοιο μασκαρά να’ χουν οι Γάλλοι!"

Κι είναι γι’ αυτό η σκασίλα μου μεγάλη.
Εις το λιμάνι φέρανε φαγάνα
που "de profundis" ανασκάπτει τον πυθμένα
με κείνα της τα δόντια τ’ αγριεμένα
βγάζοντας πού και πού κανένα μύδι
αλλά προχτές η ατσάλινη νταρντάνα
μάσησε έναν εργάτη ζωντανό
με κείνο της το ράμφος το τρανό.
Λες κι έχει την ψυχή του Ιασωνίδη.