Φόρα με φόρα ό,τι φορώ
κι έλα στη χώρα να χαρώ
να νιώσεις ίλιγγο και τρέλα
μπόλικο πιες απ’ τη βαρέλα
λησμόνα χάμω το χαμό
και ρούφα χώμα και χυμό
της νιότης ώρια μου κοπέλα.

Ρίξε στα βάθη τω βαθώ
τα λαύρα πάθη τω παθώ
που κυβερνάνε σου το πνέμα.
Τα χείλια κέρνα που κερνώ
από τη στέρνα τω στερνώ
ν’ αποθυμούνε σου το ρέμα.